„Artyści zwykle przybierają sobie ciekawy pseudonim. U mnie było odwrotnie.
Nie chciałam zwracać na siebie uwagi nietypowym imieniem, więc zmieniłam je na Hana. Poza tym bałam się, że ludzie pomyślą, że sama nadałam sobie imię Carmen, żeby wyglądać ciekawie ”- wyjaśnia Hana Hegerová (1931-2021), której prawdziwym imieniem było właśnie Carmen.
To babcia z Piešťan wymysliła jej to imię. Bardzo lubiła operę. Podobało jej się też, że imienia Carmen nie można się zdrobnić.
Piosenka "Kdo by se díval nazpátek" poza dobrym tekstem ma, na dodatek, piękną warstwę wizualną... Ech ta Praga...
Kdo by se díval nazpátek
Zas jede jaro v plné slávě,
náš zelený a zlatý král.
I svaté panny z katedrál
už nepláčou tak usedavě
a zhlížejí se ve Vltavě
jak v střepech levných zrcátek.
Snad byla zima. Ale není.
Kdo by se díval nazpátek?
náš zelený a zlatý král.
I svaté panny z katedrál
už nepláčou tak usedavě
a zhlížejí se ve Vltavě
jak v střepech levných zrcátek.
Snad byla zima. Ale není.
Kdo by se díval nazpátek?
A k nohám sochy Otce vlasti
si přisedají holubi.
A blázen v plášti naruby.
Snad pod tím pláštěm kosti chrastí,
snad ten chlap spadl do propasti
jakou je láska nebo vztek.
Teď však má v očích příliš slunce,
než by se díval nazpátek.
si přisedají holubi.
A blázen v plášti naruby.
Snad pod tím pláštěm kosti chrastí,
snad ten chlap spadl do propasti
jakou je láska nebo vztek.
Teď však má v očích příliš slunce,
než by se díval nazpátek.
Plášť naruby a všude peří.
Vím, kdo se takhle převléká.
To ty se vracíš zdaleka
a zdráháš se jít k vlastním dveřím.
A ptáš se: Co když neuvěřím,
žes hledal na svou úzkost lék?
No dobře, čekej. Třeba řeknu:
Vím, kdo se takhle převléká.
To ty se vracíš zdaleka
a zdráháš se jít k vlastním dveřím.
A ptáš se: Co když neuvěřím,
žes hledal na svou úzkost lék?
No dobře, čekej. Třeba řeknu:
Kdo by se díval nazpátek?
Kto by patrzył wstecz?
Wiosna znów nadchodzi w pełnej chwale,
nasz zielony i złoty król.
Nawet święte dziewice z katedr
nie płaczą już tak siedząc
i przeglądając się w Wełtawie
nasz zielony i złoty król.
Nawet święte dziewice z katedr
nie płaczą już tak siedząc
i przeglądając się w Wełtawie
jak w odłamkach tanich luster.
Może było zimno. Ale nie jest.
Kto by patrzył wstecz?
A u stóp pomnika Ojca Ojczyzny
gołębie siadają.
I głupiec w płaszczu na lewą stronę.
Może pod płaszczem grzechoczą kości,
może facet wpadł w otchłań
jaką jest miłość czy złość.
Ale teraz ma w oczach więcej słońca
niż gdyby spojrzałby wstecz.
niż gdyby spojrzałby wstecz.
Płaszcz na lewą stronę i wszędzie pióra.
Wiem, kto się tak zmienia.
To ty wracasz z daleka
i nie masz ochoty iść do własnych drzwi.
I pytasz: a jeśli nie wierzę
że szukałeś lekarstwa na swój niepokój?
W porządku, czekaj. Mógłbym powiedzieć:
„Kto by patrzył wstecz?”
źródełka
https://www.csfd.cz/tvurce/1181-hana-hegerova/zajimavosti/
https://www.csfd.cz/tvurce/1181-hana-hegerova/zajimavosti/
/www.denik.cz
