Z mojej teatralnej półki...Niech żyje nam towarzysz Stalin...

Rzutem na taśmę załapałyśmy się, z Bożenką, 
na dwa ostatnie bilety do Teatru Lalek. 
Bardzo ale to bardzo dziękujemy, zupełnie nam nieznanemu, niezwykle uprzejmemu Panu z równie uprzejmym Synem, że ustąpili nam, jak prawdziwi gentlemani, miejsca w kolejce do kasy teatralnej :-).

Nie dość, że spektakl na motywach "Dowodu miłości" ze zbioru Gottland Mariusza Szczygła to jeszcze ze Szczygłem spotkanie...

Ale "ab ovo" ...
Wpadłyśmy na spektakl z wyżebranymi w kasie ostatnimi dwoma biletami i... mamy miejsce w pierwszym rzędzie... Ledwo wyrównałyśmy oddech rozpoczęło się przedstawienie "Pomnik" - czyli rzecz o największym na świecie pomniku Stalina w Pradze, zaprojektowanym przez Otokara Šveca postać tragiczną i dość skutecznie zapomnianą. Ale nie tylko o tym... 
Przez pryzmat czeskich wydarzeń związanych z kultem Stalina przeziera ironicznie polska gęba...
Czy słowa: 
- Generalissimus zwycięstwa, 
- Prometeusz nowej ery,
- Głos historii ludzkości, 
- Gwiazda przewodnia i nadzieja ludów, 
- Wielki przyjaciel Polski, 
- Natchnienie milionów, 
- Nieśmiertelny
 są Wam znane?
To tylko mała garstka tytułów, jakimi, swego czasu, obdarzano Stalina w polskich środkach przekazu....
Więc jeżeli śmiejemy się na tym spektaklu to... z siebie się śmiejemy :-).

I róbmy to czujnie - bo może za chwilę okaże się, że śmiech ten nie najmilej jest widziany, że te dwa ziemniaki, które można było przechować w cokole pomnika, nagle wypuszczą łęciny i owiną się wokół nas... a może już to robią?

 Margita

 P.S.
To na 70 urodziny  Generalissimusa
wydano bałwochwalczy tom wierszy "Strofy o Stalinie"...
Czy motywy jego powstania nie były podobne do tych, które wzniosły pomnik w Pradze... Czy my, żyjący dzisiaj, patrzący na kiełkujący kult jednostki mamy prawo osądzać tamtych twórców? Czy te strofy dziwnie się nie aktualizują???

Mądrość Stalina rzeka szeroka,
w ciężkich turbinach przetacza wody,
płynąc wysiewa pszenicę w tundrach,
zalesia stepy, stawia ogrody.
[…]
Adam Wazyk