Uroda zycia... Lato z ptakami odchodzi

Się śpiewało, choćby na Harcerskiej Operacji Bieszczady 40.
Trafiłam na nią całkiem przypadkiem 1976 roku. Zaprzyjaźniony druh Paweł Z. zaproponował mi wyjazd tamże w charakterze druhny K.O. i poszłooo...

Cokolwiek by się dzisiaj o tym nie mówiło, ci co byli wiedzą swoje. Ci co nie byli - kłamią - bo skąd mają wiedzieć? Z relacji świadków? To druga ręka wszak i niewiarygodna z zasady:-).

NS

W magazynach Dolnośląskiej Chorągwi, gdzie przygotowywaliśmy wyjazd na kwaterkę (pakowanie namiotów NS, kanadyjek, kuchni polowej i co tam jeszcze chcecie) poznałam ludzi fantastycznych, wesołych i pełnych energii. 

kanadyjka

Że takie dziwne miejsce na zawieranie znajomości? Bzdura - nic tak nie łączy
i nie pozwala poznać ludzi jak wspólna, choćby krótka, praca. Zaśmiewaliśmy się do łez pakując na rozklekotany, magazynowy wózek mniejsze i większe toboły. Opowieściom i flircikom nie było końca, zwłaszcza, że przed nami był cały miesiąc w Bieszczadach. Niektórzy, w tym Z. już wtedy wiedzieli, że dziewczyny rwie się na przejażdżkę furą i woził mnie zawzięcie na rzeczonym wózku. 

Kwaterka pojechała a my - pozostała kadra - zabraliśmy się po paru dniach
z uczestnikami "autokarem" niezniszczalnej marki Jelcz w daleką podróż do Czarnej. 

http://blogowsky.blogspot.com/2012/09/manipulacja.html

 Te rozkładane siedzenia między rzędami :-)), z paskiem zamiast oparcia :- ))) poezja podróży. Dziś nikt by na to nie poszedł. Nie powiem, że było wygodnie ale jest co wspominać.



 

Pomimo permanentnych opadów, gdy podgniło wszystko łącznie z kaloszami, współuczestniczyliśmy wytrwale w:

• budowaniu pawilonu handlowego w Czarnej,
•  produkcji, butelkowaniu oraz etykietowaniu kwasu chlebowego,
• żniwach,
• festiwalu kulturalnym w Bukowcu,
• zdobywaniu połonin (Caryńskiej i Wetlińskiej),szczytów (Tarnica, Krzemień itd),
• myciu menażek piaskiem w strumyku,
• rozpalaniu ogniska jedną zapałką,
• i innych czynnościach (mam prawo już ich nie pamiętać)

Choć cała Operacja,ku czci 40 lecia PRL miała trwać lat 10 (1974-1984), z tego co wiem, trwała i trwa nadal choć pod innymi nazwami. 

 A ponieważ zawsze, gdy za oknami leje, wspominam sobie ten mokrusieńki namiot, błoto, indoktrynację, storczyki i ciepłe koleżeństwo trwające do dziś, robię to i dzisiaj ku pamięci. 

Lato odeszło z ptakami - czas na bieszczadzkie deszcze. 

Margita