Uroda życia... Demokratyczne szkło...

I w końcu się udało :-)
Z. długo polował na najbardziej demokratyczne szkło PRL i w końcu upolował :-)
Dlaczego demokratyczne?
ano dlatego, że pijał z niego równo: I sekretarz, doktor,  kurwa, ksiądz, sędzia, murarz, profesor itd.  

Młodzi już klasycznych musztardówek nie pamiętają i znają tylko vintażowe podróbki z IKEA.. ech...

 U nas pełnią funkcję szkła VIP-owskiego czyli gościowego ;-). Miny gości - bezcenne :-)
Mają jedną wadę - szkło to delikatne i w zmywarce się rysuje... Nie można mieć wszystkiego.

Margita

Podróże z ogrodem w tle... Weekend w więzieniu...

Są różne motywacje skłaniające ludzi do porzucania domowych pieleszy
i jechania, w celach poznawczych, w miejsca, mniej lub bardziej, odległe. Państwo EJ skłoniła mnie do takiej podróży szepcząc do ucha - w weekend otwierają dla ludu nieczynne kaliskie więzienie i zagości w nim kultowa fotograficzna "Galeria Bezdomna", która ma przeróżne, niebanalne pomysły na miejsca wystawiania prac. Jak nie jechać?

 

Gdy podczas przedostatniego pobytu z Z. w Kaliszu zabłądziliśmy, jak zwykle,  to jeżdżąc po różnych bocznych uliczkach trafiliśmy pod budowlę iście zamkową. Państwo EJ zdziwiona rzekła, że w Kaliszu, jak żyje, żadnego zamku nie było ale z opisu wygląda jej to na więzienie.

Jak widać Państwo EJ nieobyta jakaś z życiem kryminalnym Kalisza, bo okazuje się, że kaliskie więzienie "zamkiem" właśnie jest zwane.. Cóż, albo "cnotliwe" życie albo wiedza... ;-)

Jak się okazało, jeszcze w 2014 plany co do przyszłości "więźnia" były świetlane - remonty, elektronika, elewacje i takie tam głupoty... Zrobili nawet remoncik jednego muru. Już rok później - 30 listopada 2015 roku więzienie w Kaliszu zostało zamknięte - na amen.

cela w czynnym jeszcze więzieniu

No i nie dziwota  -  wzniesione w 1844 według projektu Henryka Marconiego i Franciszka Tournelle'a, neoromańskie zamczysko więzienne było, na tamte czasy, obiektem nowoczesnym. Miało kanalizację!!! A cele były na tyle niewielkie, że umożliwiały separowanie od siebie osadzonych. Mało tego - 174 lata temu był to kryminał koedukacyjny!!!

Kryminalistki, polityczni itd. itp. Później kobitki przenieśli i zostali sami faceci odbywających karę po raz pierwszy lub ponownie po upływie 10 lat. Od 1968 "garowali"  już w zabytku. W końcu jak siedzieć to z fasonem!

Kaliskie więzienie było jednym z 4 najstarszych więzień w Polsce, które powstały od początku jako... więzienia.

cela dziś...

Choć kiedyś synonim postępu
w więziennictwie, dziś nie spełniałoby podstawowych standardów. Jednakowoż funkcjonariusze wspominają
go z sentymentem:  

"Po raz pierwszy od 1846 roku budynek i cały teren opustoszeją. Zgasną wszystkie światła, znikną wszystkie kamery, zamilkną wszystkie odgłosy więziennego życia. Mury zakładu opuszczą ostatni funkcjonariusze Służby Więziennej. Ten wspaniały zabytek przejdzie do historii jako jednostka penitencjarna, a od tego czasu będzie tylko pustostanem, którego losy są niewiadome. Nadszedł czas pożegnania i rozstania. Każdy udaje się swoją nowo wyznaczoną ścieżką. Co dalej? Jak potoczą się losy nasze i naszego wyjątkowego miejsca jakim był niewątpliwie Zakład Karny w Kaliszu?... tego nikt nie wie. Wiem jednak, że to miejsce na zawsze będzie tym naszym miejscem. Nigdy już nigdzie nie będziemy u siebie, bo nasze miejsce było tutaj. Wielu z nas zaczynało swoją drogę w Służbie Więziennej właśnie tutaj. Dlatego Zakład Karny w Kaliszu pozostanie na zawsze nam w pamięci i będziemy już zawsze dumni z dokumentu z naszej teczki akt, w których widnieje, że pełniliśmy służbę właśnie w kaliskim "Zamku". Dziękujemy za te wszystkie lata spędzone w kaliskiej jednostce. To był wyjątkowy czas."

zejście do cel na dolnym poziomie

Wow - łza się woku kręci... Zresztą nie tylko "klawiszom". Podczas zwiedzania więzienia podsłuchałam rozmowę dwóch byłych więźniów, którzy przybiegli tu gdy tylko brama się otwarła i z... rozrzewnieniem i pewną dumą wspominali swoją odsiadkę... Ech życie, życie...

 Tłumy  ogromne "porządnych obywateli" waliły ze wszech stron. Wszak nie co dzień można zobaczyć "więzień" od środka, nie będąc na bakier z prawem albo nie mając podpisanej
z więziennictwem umowy o pracę.

Wiedzione pperwersyjną ciekawością odkrywałyśmy takie niuanse jak:
wyrżnięty kawałek kraty - żeby miska z żarciem przeszła...

nową nowoczesność - czyli cele dla palących i niepalących...

widoczki na odrutowany z każdej strony spacerniak...

albo na "malowniczą" architekturę...

Ale, ale tak zafascynowane ponurymi wnętrzami, prawie zapomniałyśmy, że przez te 2 dni mieszka tu także sztuka "Skazana na Kalisz".

  

 Na ścianach korytarz, w celach i... wiszące na łańcuszkach w więziennej łaźni fotografie walczyły z więzienną istotą o uwagę zwiedzających.

fot. Mariusz Hertmann

 Tak naprawdę nie mam pojęcia czy ktoś je widział zahipnotyzowany kratami i murami...

 Świetnie oddaje to poniższy filmik

"Skazani na Kalisz"

A ja  zatrzymałam w kadrze Marcelę upozowaną na matkę uchodźczynię...

 Jeżeli zajrzycie kiedyś do Kalisza spróbujcie zajrzeć w trzewia ... "więźnia"

Margita

Acha... ogrody... tutaj naprawdę są daleko w tle... praktycznie nieosiągalne podczas odsiadki..

źródełka:

http://www.faktykaliskie.pl/wiadomosci/rewolucja-w-kaliskim-wiezieniu-zdjecia,1912.html 

wikipedia 

http://www.sw.gov.pl/pl/okregowy-inspektorat-sluzby-wieziennej-poznan/zaklad-karny-kalisz/news,35795,ostatni-dzien-zakladu-karnego.html