Młody Żonkoś, znienacka, rzucił hasło wyjazdu do Pragi na okoliczność posiadania biletów do Willi Mullera, którą może zwiedzać naraz 8 osób a i to tylko 3 x w tygodniu. Rarytas!
Powód więc godny, czasokres poro-roczny taki sobie: pizga po podwiązkach ale liście widoku nie zasłaniają, zasób koron oraz czasu jest - jedziemy :-).
Pakujemy maleńkie torebeczki a tu rannym świtem okazuje się, że "śniegiem zasypało - cała noc na biało..."
Było do wyboru 365 dni w roku a my wybraliśmy te 2 w których zamiecie i zawieje... Ech... Wrzucamy dodatkowe ciepłe majtasy i w drogę.
Mariusz Szczygieł w swoim "Osobistym przewodniku po Pradze napisał
"Willa była w latach trzydziestych XX wieku najnowocześniejszym i najbardziej awangardowym jednorodzinnym domem w Pradze. A mimo to, jeśli chodzi o Czechów, prysznic na tarasie wyraża coś – moim zdaniem – bardzo typowego i tradycyjnego. A mianowicie dążenie do komfortu i znalezienia sobie wygodnego miejsca, z którego możemy obserwować świat, a on nie ma do nas dostępu."
Moje wyobrażenie o Mullerove Vili oparte na słowach Szczygła, internetowych fotkach i filmikach na Youtube okazało się mocno nierealistyczne.
Ani opis ani fotki nie oddają wnętrza, które jako "dzieło sztuki" zachwyca natomiast jako miejsce do mieszkania doprowadziło by mnie do wściekłej furii po dwóch dniach.
Oj Mariuszu idealisto mój kochany - tak Cię uwiódł ten prysznic, przy którym, wg. słów lokalnego przewodnika robą sobie, z partyzanta, fotki wszyscy odwiedzający dom Polacy :-) dzierżący pod pachą Twój przewodnik.
i szpanowaniu najawangardowszą chatą w stolicy, że skazali się na taki dom. Tyle kasy a tylko jedna łazienka na przedostatnim piętrze.
I pierdyliard schodów, schodków, schodeczków.
"Proszę uważać jak będziecie wchodzić do buduaru pani Milady bo tam jest taki schodek, o który się wszyscy potykają" - woła przewodnik...
I za każdym razem wchodząc do swojego buduaru, Pani Milada musiała o tym schodku pamiętać!
Klaustrofobiczny buduar, wewnątrz którego też są schodki - w dół do szezlonga, w górę do stolika otoczonego wyściełaną ławą (jak w PRLowskich kuchniach z lat 80-tych). Do oglądania świata są w nim 2 okienka - w tym jedno wychodzące na... jadalnię. Na dodatek dwoje drzwi (wszyscy myśleli, że jedne są od łazienki ale nie - buduarek jest przechodni i drugie drzwi prowadzą na kolejne schody. Chyba tylko dla wygody kochanka.
Idziemy dalej - znowu schodki schodki, truchtem przez salon, obok jadalni i buduaru - gabinet pana domu - też mały, z biurkiem ustawionym vis a vis lustra. Pan Muller ponoć był introwertykiem - patrzył całymi dniami w swoje odbicie w lustrze i chyba pasował mu ten gabinecik z kiblem na przedostatnim piętrze.
No dobra - jest winda ale wiecie... Parcie na pęcherz, lecisz do windy a tu pani Milada właśnie jedzie się wyčůrat ,albo służąca jedzie z herbatą... hmmm.
Po wdrapaniu się kolejnymi wąskimi schodkami (powinno być wchodkami;-) na kolejne półpiętro (pamiętajmy, że Aolf Loos zaprojektował ten dom wg Raumplanu i jest tu multum półpieterek/ków) docieramy do poziomu sypialni państwa, łazienki i pokojów dziecinnych.
Nareszcie można sikać do woli... to znaczy kto może to może bo dla zwiedzających nie ma w Mulerowej willi żadnego kibelka.
Na takiej powierzchni można było rozdzielić choćby sedes i bidet od części myjno-kąpielowej.
A tu tak sobie - kibel u wezgłowia wanny, bidet z widokiem na umywalkę...
Jak w wielkiej płycie...
Sypialnia wielka, można się ganiać + garderoba/przebieralnia pana domu i garderoba pani domu.
Z garderoby pani domu przejście do pokojów dziecinnych. Nie miała lekko jedyna córka Mullerów. Sterylne pokoje wyłożone linoleum z wyoblonymi cokolikami i łózkami na kółkach. Kolorystyka jak w sierocińcu ale sterylnie i higienicznie. Przy pokoju zabaw zasłonka a za nią... izolatka -
2 dziecinne pokoje + izolatka z umywalką, 4 miejsca do spania + sypialnia rodziców ale...kibel jeden, wspólny - higienicznie jak 150!
Podobno była jeszcze łazienka przy pokoju gościnnym - no ja myślę!
Zresztą projekt willi nie był do końca funkcjonalnie przemyślany, bo gdy auto wjeżdżało do garażu w całym domu śmierdziało spalinami, a pan domu zaczadził się na amen w, słabo wentylowanej, kotłowni gdy przyszło mu w nowych, powojennych czasach samemu obsługiwać system grzewczy.
Zresztą historia zarówno willi jaki i rodziny Mullerów jest velmi zajímava.
Najlepiej przekonajcie się o tym sami :-)
I dajcie znać czy znaleźliście tak jeszcze jakąś łazienkę :-)
Margita
Źródełka:
artinbrief.pl
denik.cz
The Long(ish) Read: "Ornament and Crime" by Adolf Loos | ArchDaily
adolfloos.cz
mochtarburupakpahatvv.blogspot.com
cesky.radio.cz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Czy Twój komentarz przejdzie przez filtry:
1. Prawdy (czy to co chcesz napisać jest zgodne z prawdą?)
2. Dobra (czy to co chcesz napisać jest dla mnie dobre?)
3. Pożyteczności (czy to co chcesz napisać jest dla mnie pożyteczne?)
Jeżeli tak - pisz :-)